PIÓRO-OŁÓWEK z korpusem w kształcie rurki wykonanej z blachy. Zdobiony nacięciami oraz kryzą na obu końcach korpusu. Przez znaczną część jego długości przebiega wąska szczelina, w której zachował się fragment przesuwanego bolca. W środku korpusu umieszczono węższą rurkę wykonaną także z blachy, ale o mniejszej grubości. Na jednym jej końcu była stalówka pióra, a na drugim uchwyt do osadzenia grafitu. Do rurki przylutowany został poprzeczny bolec, który wystawał przez szczelinę w korpusie. Przeciągnięty w jedną stronę powodował wysunięcie pióra, w przeciwną, ołówka.
Wykonana przez Marcina Tomaszewskiego dokładna kopia tego zabytku pokazała, że stalówka pióra umożliwia po jednym zanurzeniu w atramencie zapisane ok. połowy strony formatu A4 standardowej wielkości pismem.
Surowiec: miedź mosiądzowana.
Wymiary: długość 75 mm, średnica 5 mm, grubość blachy 0,3-0,5 mm.
Chronologia: XVI-XVII w.
Etap II badań archeologicznych na stanowisku 20, przy ul. Chmielnej 73-74 w Gdańsku w 2011 r.
Fot. L. Trawicki.
